Rozdział 9

<OCZAMI YAMAHY>

-Cudownie wyglądasz. Zwalisz ich z nóg.-powiedziała Spencer i razem z Jenną mocno mnie przytuliły.

-Wątpię.-cmoknęłam.

-Zobaczysz. Zakocha się w tobie, o ile już nie jest zakochany...-mrugnęła okiem Jenna.-No dobra. Idź pipo do ciasteczek. Nie zapomnij powiadomić nas o ich reakcji.-zaśmiała się.

-Okay. To skontaktujemy się później przez facebooka, czy coś.-uśmiechnęłam się i ruszyłam w stronę domu. Byłam niezmiernie zaskoczona tym, że chodzenie w szpilkach całkiem mi wychodziło. W dodatku na tak wysokich...

-Ziemniaki? Dobra,smacznego...Ja sobie oszczędzę...-usłyszałam, gdy tylko weszłam do domu.

Po głosie poznałam bliźniaczkę. Udałam się do kuchni skąd dochodziły głosy. Gdy tylko weszłam do pomieszczenia wzrok wszystkich skierował się w moim kierunku.

Miałam na sobie w tej chwili białą sukienkę do kolan, zdobioną w czarne groszki. Była dosyć obcisła do pasa i rozszerzana u dołu. Na nogach czarne wysokie szpilki, szeroką czarną opaskę na włosach oraz również czarny naszyjnik z wielkich kulek. W rękach trzymałam chyba z dziesięć toreb wypełnionych zakupami.

-Yamaha...-wymamrotała Har, która zamarła w pół drogi do schodów.-Coś ci się stało?

-Nie-odpowiedziałam z tajemniczym uśmiechem.-Zmieniłam trochę swój styl. Jak wam się podoba?-zapytałam.

-No muszę powiedzieć, że niezła z ciebie laska.-skomentował Zayn. Jednak nie oczekiwałam takiej opinii-akurat od niego. Ukradkiem popatrzyłam na Harry'ego. Ciekawe co on o mnie sądzi.

-Wyglądasz totalnie zajebiście.-uśmiechnął się Niall.

Coś tam jeszcze mówili, ale ja czekałam na opinię tylko jednego z nich...

-Macie tutaj centrum handlowe?-moje serce zamarło. Super...Lokers pyta się o centrum handlowe...

-Niedaleko jest małe miasto.-prychnęłam znudzona.

-Myślałam, że idziesz do wesołego miasteczka.-odezwała się wreszcie Harley. Wywróciłam oczami.

-Byłam w wesołym miasteczku, ale wybrałam się też do centrum handlowego.-odparłam.

-Sama?-drążyła temat.

-Nie. Z Spencer i Jenną. To te dwie dziewczyny, które przyjechały na wakacje do pani McCalli...

-Bla, bla, bla! Tak, wiem!-weszła mi w słowo.- Tyle, że miałaś ten czas spędzić ze mną! ZE MNĄ ROZUMIESZ!?-krzyczała.

-Harley, przepraszam. Jesteśmy siostrami, mamy siebie na co dzień. Dzisiaj miałaś chłopców.-posłałam uśmiech w stronę członków "One Direction".

-Nie będę spędzać czasu z tymi...-urwała w pół zdania.-Nieważne. Ważne, że...

-Tak, wiem. Obiecałam ci. Przepraszam, jakoś ci to wynagrodzę.-przytuliłam siostrę. Jej humor od razu się poprawił.

-Zrobisz obiad?-spytała chichocząc.

-Zrobię.-uśmiechnęłam się.-Tylko się przebiorę.

Z prędkością światła dotarłam do swojego pokoju i zamieniłam białą sukienkę w groszki oraz szpilki na również nowe leginsy w "zebrę",czarny t-shirt oraz trampki i z powrotem zbiegłam na dół.

-Co ci zrobić?-zwróciłam się do Haryley.

-Spagetti!-wydarł się Niall.

-Chwila! Wy już jedliście! Teraz na mnie kolej.-zganiła blondyna Har. Zastanawiała się chwilę.

-Zrobię spagetti. Idźcie. Zawołam was, kiedy będzie gotowe.-zaśmiałam się i zabrałam za przygotowywanie posiłku. Nastawiłam makaron, wysypałam sos z saszetki, pokroiłam mięso i odpowiednio przyprawiłam...

<10 min później>

Sos stał już gotowy, czekałam tylko kiedy dołączy makaron.

-Pomóc?-nagle przy moim boku wyrósł Harry.

-Nie. Już kończę.-wymamrotałam oschle. Nie wiem dlaczego, ale miałam mu za złe, ze nie powiedział nic o moim nowym stylu ubioru.

A może mu się nie podobało? Szczerze to nie chciałabym przecież usłyszeć z jego ust krytyki, bo jakby nie patrzeć to dla niego się zmieniłam i straciłam całe kieszonkowe.

-Louis chce marchewkę do spagetti. Prosił by była obrana i pokrojona.-poinformował uważnie śledząc każdy mój ruch.

Wyciągnęłam z szafki warzywo i z szuflady nóż. Poczęłam obierać marchewkę i kroić.

-Coś się stało?-spytał miękko i położył rękę na moim ramieniu. Ręce zaczęły mi się trząść i zamiast w marchewkę trafiłam sztyletem w własnego palca.

Rzuciłam nożem o blat. Jak widzę krew od razu słabnę.

-Teraz się stało!-krzyknęłam. Moje tętno przyśpieszyło. Łapczywie nabierałam powietrza.

-Boże Yamaha.-wydusił przerażony moją reakcją Harry.-Co mam robić?

-D-d-daj wo-dy utle-enionej. I b-bandaż...-wyjąkałam łapiąc ścierkę z blatu i chowając w nią tryskającego krwią palca. Chłopak popatrzył na mnie pytająco.-Szafka najbliżej lodówki.-odpowiedziałam na jego nieme pytanie.

Hazz szybko chwycił rzeczy o które prosiłam i jednym susem znalazł się przy mnie. Wyjęłam nadcięty palec ze ścierki i wsadziłam do zlewu zamykając oczy.

-Polej wodą utlenioną.-nakazałam. Harry pomruczał pod nosem coś, że wie i uczynił moje polecenie. Z moich oczu wydostały się łzy bólu. Musi być sporo przecięty, że tak piecze.-Z-zawin-nę. P-podaj b-band-daż.-zaszlochałam.

-Nie! Zostaw ja to zrobię.

Lokers bardzo delikatnie i ostrożnie owinął mi rękę.

-Gotowe.-oznajmił.-Nie wiedziałem, że jesteś tak wrażliwa na te rzeczy.-zmarszczył brwi.

-Kiedy widzę krew to mdleję.

-Dzisiaj nie zemdlałaś.-przekomarzał się.

-Dzięki tobie.-uśmiechnęłam się. Oddał uśmiech, ale zaraz potem mina mu zrzedła.

-Louis będzie miał marchewkę w sosie z krwi.-wskazał palcem na blat na którym znajdował się nóż i marchewka ze śladami z czerwonej cieczy.

-Skroję mu nową.-zaśmiałam się.

-O nie,nie,nie. Tym razem ja to zrobię.-w jego policzkach ukazały się słodkie dołeczki od których nogi mi miękły.

-Chyba jeszcze nigdy nie zamieniliśmy tak wielu zdań podczas rozmowy.-niepewnie spojrzałam w zielone tęczówki Lokersa.

-Faktycznie.-zgodził się zaszczycając mnie jednym ze swoich olśniewających uśmiechów. Nie uciekł spojrzeniem. Pewnie patrzył w moje oczy, tak jak ja w jego. "Dawaj Yamaha, to twoja szansa!", wołała moja podświadomość.

Zbliżyłam się do chłopaka i delikatnie pocałowałam go w usta.

Wyczekująco wpatrywałam się w Harry'ego szukając jakiejkolwiek reakcji. Był zszokowany.

-Przepraszam.-wyszeptałam. Miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Już chciałam odejść, kiedy chwycił moją dłoń.

-Nie masz za co przepraszać. Zrobiłaś tylko coś, co ja chciałem zrobić już od pierwszej chwili gdy cię zobaczyłem.-wymruczał głaskając mój policzek, po czym oddał pocałunek.

__________________________________

No więc witajcie! Tym razem to ja-Emms. ;c Wiem, że was zawiodłam tym rozdziałem...Chociaż może nie wszystkich. Nie wiem... Jest taki... Nie wiem sami osądźcie. :(

Przepraszam, że dosyć długo czekaliście.

Ustaliłyśmy częstość dodawania rozdziałów.

Najpóźniej-co tydzień. :*

Emma