Rozdział 13

<OCZAMI HARRY'EGO>

Ostatecznie wszystko spierdoliłem. Yamaha nie odzywała się do mnie przez całe to zasrane sprzątanie zasyfionego strychu. Już nie wiem co mam do cholery robić.

<OCZAMI YAMAHY>

Po powrocie do domu od razu ruszyłam na poszukiwanie Harley, by sprawdzić czy u niej wszystko w porządku...

Tak naprawdę to chciałam uciec myślami od Harry'ego i jego obojętnej postawy w stosunku do mnie. Ugh! Nienawidzę życia.

Co ja zrobiłam źle? Może nie umiem całować? No tak w zasadzie to z Harrym przeżyłam właśnie swój pierwszy pocałunek i...

Dobra dosyć tego! Dosyć myślenia o Harrym. Przynajmniej na razie.

Nie zastałam Harley w salonie, więc ruszyłam do jej pokoju. Leżała skulona na łóżku z słuchawkami na uszach. W pierwszej chwili pomyślałam, że śpi, ona jednak przewróciła się na drugi bok no i miała otworzone oczy, co sygnalizowało, że się myliłam. Była jakoś dziwnie przygnębiona.

-Harley-powiedziałam i usiadłam na skraju łóżka dziewczyny.-Co się stało?- Zapytałam, gdy wyciągnęła słuchawki z uszu.

-Nic-westchnęła.

-Jak to nic, przecież widzę, że coś jest nie tak.

Nie rozumiem po co się opierała. Nigdy nie miałyśmy przed sobą tajemnic, zawsze jedna potrafiła wyczytać humor z twarzy drugiej jak z otwartej księgi. Wiedziałam na sto procent, że coś ją gnębi.

Odchrząknęłam, przypominając o swojej obecności, kiedy długo się nie odzywała.

-Nikomu nie powiesz?- Spytała wodząc oczami po całym pokoju jakby się czegoś wstydziła.

-Co za pytanie?! Jasne, że nie!- Machnęłam ręką zniecierpliwiona.-Powiesz mi wreszcie, czy nie?

-Ok DOBRA, ale to będzie głupie-zakryła twarz dłońmi mamrocząc coś pod nosem.

-Co? Powtórz.

Znowu ten mamrot.

-Harley NIC.NIE.ROZUMIEM-zakomunikowałam stanowczo, oddzielając każde słowo.

-Louis mnie pocałował-szepnęła skonsternowana.

Na moich ustach wyrósł gigantyczny banan. Wreszcie przestaną się sprzeczać! Miałam ochotę tańczyć i gdyby nie skręcona kostka Harley, to pewnie już kręciłabym się z nią po całym pokoju.

Już otworzyłam usta, aby wyrazić swoją ekscytację i rosnącą radość, kiedy weszła mi w słowo.

-Nie będzie żadnego zawieszenia broni! Teraz to stuknięty Pierdzinson wypowiedział mi wojnę-prychnęła z pogardą.-Myśli, że...

-Przestać Harley!- Tym razem to ja wpadłam jej w słowo.- Cały czas tylko się kłócicie! Mam już tego dosyć! Zachowujesz się jakbyś była rozpuszczona i jakby świat kręcił się wokół ciebie!- Oznajmiłam wściekła. Wszędzie tylko kłótnie i kłótnie. Harley podoba się Louisowi, przecież jakby było inaczej to by jej nie pocałował, a to, że Harley uwzięła się na Louisa świadczy o tym, że on jej też się podoba.

-Przyznaj, że on ci się podoba! wycedziłam.-Przyznaj!

-Zamknij się! Pilnuj swojego życia! Chodzisz po domu jak ta ostatnia ciamajda! Myślałaś, że sławny gwiazdor się w tobie zakocha?! Chyba ci mózg zmalał do wielkości orzeszka ziemnego jeżeli tak sądziłaś! Nigdy nic nie robisz na spontana! Wszystko masz zaplanowane! Chłopacy nie lubią takich dziewczyn, a zwłaszcza sławni gwiazdorzy!

Łzy napłynęły mi do oczu. Co ja poradzę na to, że jestem perfekcjonistką? I co poradzę na to, że się zakochałam.

-Jesteś wredną cipą!

Noo...Nie praktykuję przekleństw, ale chciałam powiedzieć siostrze coś mega obraźliwego.

-A ty ciamajdowatą suką!

Na te słowa odwróciłam się na pięcie i ruszyłam przed siebie. Harley coś tam jeszcze mamrała, ale nie miałam najmniejszej ochoty jej słuchać.

-Yamaha co się stało?- Zapytał Liam, kiedy przemierzałam kuchnię. Zignorowałam go. Pierwszą moją myślą było to żeby pójść do Jenny i Spencer w końcu dawno ich nie odwiedzałam i chciałam tam pójść, jednak nie było mi to dane. Jakaś silna ręka złapała mnie za ramię i odwróciła do tyłu. Stanęłam twarzą w twarz z Harrym. Widziałam, że chce coś powiedzieć, jednak go wyprzedziłam.

-Jak ja mogłam myśleć, że coś do mnie poczułeś? Jestem tylko głupią, wsiową perfekcjonistką. Zawsze muszę mieć wszystko dopięte na ostatni guzik, nigdy nie robię nic na spontana. Chłopacy takich nie lubią. Zwłaszcza tacy jak ty-wychlipiałam cytując częściowo wypowiedź Harley z przed dwóch minut.

Brunet stał jakby go wmurowało w ziemię. Chciałam zwiać,ale przytrzymał moją dłoń.

-Jakbyś mi się nie podobała to odwzajemniłbym pocałunek?

Odnalazł moje oczy, złapał w tali, przyciągnął do siebie i pocałował.

Nie wiem czy wiejską scenerię można nazwać romantyczną, ale...poczułam się jak w jakimś głupim romantycznym filmie. Przez chwilę zapomniałam o kłótni z bliźniaczką. Przez chwilę.

-Ja jestem tylko głupią ciamajdą-wymamrotałam delikatnie odpychając go od siebie.-Perfekcjonistką.

-Nie jesteś ciamajdą. Perfekcjonizm jest sexy-wymruczał mi do ucha. Popatrzyłam na niego spode łba starając jakoś ukryć swój rumieniec.

Moje plany, aby spędzić trochę czasu ze Spencer i Jenną legły właśnie w gruzach.

Jutro je odwiedzę.

Mam mnóstwo czasu.

Dlaczego?

Bo dzisiaj straciłam siostrę.

Nie chcę jej więcej widzieć na oczy.

_________________________________________________

Tak więc dzisiaj taki krótki rozdział ode mnie. Miałam słabą wenę, jakoś tak. :/

Rozdziały będą pojawiały się raz w tygodniu. Czasami zdarzy się szybciej, wszystko zależy od weny, wolnego czasu i waszych KOMENTARZY! <3

Zastanawiam się nad odejściem. Mam wrażenie, że nikt nie lubi Yamahy i że Paula poprowadziła by lepiej tą historię. Zgadzacie się ze mną? Chcecie tylko Harley?

~Cranberry